Het is december 2017. Om precies te zijn; tweede kerstdag 2017. Ik ben ondertussen getraind om alleen te reizen maar met kerst is het altijd even slikken wetende dat mijn familie samen aan één tafel zit. Ik besluit mijn zinnen te verzetten en een wandeling te maken door de rijstvelden van Java (zie roadmovie Indonesië 2017). Op mijn route naar de rijstvelden zie ik op straat een backpack stelletje kibbelen en een lokale vrouw uitvallen tegen een man. Vervelend voor alle betrokken partijen maar tegelijkertijd klein bier bij de grote meningsverschillen die we hedendaags kennen op deze wereld. Ik loop door het rijstveld, werp een steentje drie terrassen naar beneden en bedenk me hoe snel meningsverschillen worden geboren.

Dat we zoveel meningsverschillen kennen op deze wereld is misschien niet gek. Tegenwoordig bepalen we namelijk zelf wat we geloven, creëren we aan de hand daarvan meningen, die we vervolgens ombuigen naar waarheden. Hoe sterker je gelooft in je eigen waarheid, hoe sneller je terecht kunt komen in een meningsverschil. Hieruit ontstaat steeds vaker een ‘eens versus oneens’ gesprek omdat er ogenschijnlijk maar één waarheid zou bestaan. Jouw waarheid. Om onszelf daarin te bevestigen laten we ons graag voeden door gelijkgestemde waardoor je standpunt wordt verstevigd.