Column

Dé belangrijkste relatie in je leven

Wij mensen dragen zoveel verschillende identiteiten met ons mee. Je bent iemands dochter/zoon, zus/broer, nicht/neef, tante/oom, collega, vriendin/vriend, vrouw/man. Allemaal ontstaan omdat we verschillende relaties aangaan zoals; een liefdesrelatie, een familierelatie, een vriendschapsrelatie,  een werkrelatie en ga zo maar door. In die brei van relaties, kun je soms de belangrijkste relatie wel eens over het hoofd zien. Die met jezelf.

Alleen over de drempel

Het is 2011en de wijzers van de klok geven aan dat het 22.30 uur is in het zuiden van Argentinië. Het zonlicht wint het nog steeds van de duisternis maar de temperatuur is flink gezakt. De kleine restaurants beginnen nu pas vol te lopen, aan tafel wordt de wijn ingeschonken en buiten hoor je mensen in restaurants lachen. Inmiddels ben ik getraind om letterlijk en figuurlijk alleen over de drempel heen te stappen echter vandaag ontbreekt het me aan wat moed. Na wat getreuzel op straat bedenk ik me dat een avond niet eten geen kwaad kan. Een signaal van mijn buik na een drie daagse zware en koude toch over een gletsjer geeft me echter een duwtje in de rug.

Een tafel voor één

Ik zucht en met tegenzin duw ik bij een willekeurig restaurant de klink naar beneden en stap naar binnen. Dat trekt de aandacht door het geluid van de ijzeren windvanger die met de deur is verbonden. Ik word opgevangen door een aardige mevrouw die vraagt: Sola una? Ik knik bevestigend en loop achter haar aan. 

Moe strijk ik neer op het schapenvacht waarmee het houten bankje is bekleed en neem de geur van de openhaard, die wordt opgestookt door de man des huize, op. Als onze ogen elkaar kruissen begroet hij me door zijn hoed iets op te tillen en zwijgend te knikken waarop ik mijn denkbeeldige hoed ook optil en terug knik. We glimlachen om elkaar wat me tot rust brengt.

Zoekend naar een positie op het bankje waarin hij het minst wiebelt en kraakt bekijk ik de kaart. Veel tijd is me echter niet gegund want 10 seconde later legt de vrouw haar hand op mijn schouder, vult het lege glas met water en vraagt wat ik wil drinken én eten alsof ik een dagelijkse klant ben en het menu van buiten ken. Omdat ik zelf niet zo snel een keuze kan maken en de handgeschreven menukaart met moeite kan lezen zeg ik in mijn beste Spaans dat ik haar lievelingsgerecht wil eten. 

Alleen ben je maar zelden

Met een glimlach verdwijnt de vrouw in de keuken en al starend in het vuur bedenk ik me dat de tegenstrijdigheid groot is als je alleen reist. Het is namelijk onvoorstelbaar hoeveel aanspraak je hebt, hoe snel je wordt uitgenodigd om mee te eten en in welk record tempo plannen worden gemaakt waar je -voordat je het weet- onderdeel van uitmaakt. Omgeven door veel mensen ben je dus maar zelden alleen. Echter het verschil tussen alleen zijn en je alleen voelen is groot. Alleen ben je zelden, maar alleen voelen des te vaker. Alleen voelen heeft dus maar weinig te maken met de lijfelijke aanwezigheid van iemand. In pogingen dit gevoel te verklaren wordt vaak gesproken over ‘verbinding voelen met elkaar’. Wat het pas echt interessant maakt is wat het betekent als je het hebt over de ‘verbinding met jezelf’. 

De sociale bingokaart

Vaak wordt er een gesprek met je aangeknoopt. Een gesprek die ik niet altijd voer met hetzelfde energie level. De gesprekken met de gebruikelijke standaardvragen op reis (waar kom je vandaan, waar ga je naar toe) als thuis in Nederland (hoe gaat het op je werk, wat wordt de volgende vakantie/reis) kosten mij soms de nodige energie. Deze sociale bingokaart versterkt op dat soort momenten mijn gevoel van ‘alleen voelen’ terwijl de keerzijde juist heel mooi is. Vaak worden deze vragen namelijk gebruikt om in contact te komen met elkaar wat voorwaardelijk is voor elke vorm van verbinding. 

Dus gedij ik rustig mee in de gesprekjes terwijl ik opmerk dat veel mensen vooral zelf hun verhaal willen vertellen, waardoor er al snel veel wordt gepraat maar weinig wordt gezegd. Tientallen vragen schieten als vallende sterren door mijn hoofd terwijl ik luister; ik zou eigenlijk willen weten op welke manier de beproevingen van het leven je ontvankelijk hebben gemaakt. Bij het uitspreken van irritaties over een land/cultuur wil ik eigenlijk weten wat jou aandeel is van hetgeen je ervaart.

De relatie met jezelf

Ik word uit mijn gedachten gehaald want ondertussen brengt de mevrouw met een brede glimlach en ogen die stralen van trots een stoofpotje met mals lamsvlees, zoete aardappel, erwten, ui en wortel. Op hetzelfde moment gebaren twee vrouwen en een man naar de lege vierde plaats aan hun tafel. Ik bedank ze met een glimlach terwijl ik met mijn hand gebaar dat ik aan mijn eenpersoonstafel blijf zitten.

Of ik nu alleen ben of in een relatie; ik ben niet op zoek naar een verbinding met een ander. Zoeken naar die verbinding met een ander gebeurd maar al te vaak vanuit het onvermogen niet alleen te willen (of kunnen) zijn met jezelf. Dankbaar pluk ik de vruchten van de vele deurklinken die ik alleen naar beneden heb geduwd. Leuk? Nee, niet altijd. Maar het heeft me geleerd dat alleen zijn een zeldzame tijd is om een hechte relatie te ontwikkelen met jezelf. 

SHARE & SPREAD WISDOM 

OOK INTERESSANT

Populair

© 2022 All rights reserved Wisdom Lab
Su-Anne van Waes