Column
Waarom maken we een belofte?
Menu
Mijn vader, zus en ik maken samen naast de vele uitstapjes in Nederland ook mooie verre reizen. Zo hebben we samen Sri-Lanka, Cambodja, Tanzania, Marokko en Jordanië bezocht. Tijdens deze reizen worden gouden momenten, gouden herinneringen.
In deze blog deel ik een mooie les uit Jordanië over het woord beloven. In ons leven spreken we geregeld (niet de minste) beloftes uit. Ik ging op zoek naar de betekenis van het woord beloven en kwam tot een verrassende conclusie.
Mount Nebo
Na een paar uur rijden door de bergen van Jordanië stappen we uit de auto (zie roadmovie Jordanië). De 40 graden is een klap in je gezicht, maar gelukkig worden we afgeleid door een prachtig vergezicht. We zijn gestopt op Mount Nebo en langzaam lopen we naar de rand van de berg om van het uitzicht te genieten. Het bijzondere aan Mount Nebo is dat het een bijzondere plek is voor zowel christenen, joden als moslims. Vanaf Mount Nebo kijk je naar Israël en kun je in de verte Bethlehem en Jeruzalem zien liggen. Volgens de bijbel keek Mozes vanaf dit punt naar het zogenoemde beloofde land (Genesis 15.1-21) zoals God het aan Abraham had beloofd.
Waarom maken we een belofte?
Terwijl onze gids Salah gedetailleerde ingaat op het bijbel verhaal dwalen mijn gedachten af. Ik tuur naar het beloofde land en zie een prachtig glooiende vallei, rijkelijk olijfbomen en trotse bergtoppen. Hoewel de natuur prachtig is, staar ik toch met een dubbel gevoel naar ‘het beloofde land’. Het woord beloven leidt me af, omdat de praktijk me in verwarring brengt. Steeds vaker vraag ik mezelf af waarom we een belofte maken. In mijn optiek is niets zo veranderbaar en onvoorspelbaar als het leven. Hoe graag je ook controle wilt houden over een situatie, je weet nooit wat er op je pad komt. En toch maken we (en vaak ook niet de minste) beloftes aan elkaar.
Wat ik leerde over het woord beloven?
In mijn zoektocht wat beloven nu precies betekent heb ik door gesprekken met anderen het afgelopen jaar verschillende dingen geleerd. Zo hoorde ik dat we beloven; omdat je op dat moment de intentie hebt je belofte waar te maken, omdat je je graag wilt verbinden, omdat je graag zekerheid wilt inbouwen of omdat het een vorm van wederkerigheid is. Diegene die de belofte maakt heeft het gevoel dat hij iets moet waarmaken, immers hij of zij heeft iets beloofd. De tegenpartij ontvangst vaak rust en vertrouwen, want hem of haar is immers iets beloofd. De één gebruikt een belofte als extrinsieke motivatie en ziet het als een stok achter de deur. De ander gebruikt het als intrinsieke motivatie en ziet het als energiemotor om ergens voor te gaan. Sommige omschrijven beloftes als iets romantisch, andere als beknellend.
Al zoekend naar wat structuur in deze warboel ben ik er achter gekomen dat tijd en gevoel belangrijke factoren zijn. Immers, je weet niet hoe het leven zal lopen maar op dat moment (tijd), voelt het goed om naar elkaar een belofte uit te spreken. Ik geef toe, dat is inderdaad heel mooi. Een positieve intentie van mens tot mens.
Het beloofde land
Maar toch blijft het knagen. God belooft aan Abraham het beloofde land, een gebied wat we hedendaags kennen van oorlog en haat. Partners spreken eeuwige trouw uit naar elkaar, een belofte die steeds vaker wordt verbroken. Je belooft om op tijd te komen maar door een onverwachtse file kom je toch te laat. Hoe reëel is het om elkaar iets te beloven, als je weet dat juist factoren zoals tijd en gevoelens relatief zijn?
Het leek erop dat ik de puzzel over het woord beloven niet gelegd kreeg, tot ik een paar weken geleden naast een vriend zat toen zijn telefoon ging. Hij nam op en ik zag de teleurstelling in zijn gezicht. Toch bracht hij het op om tegen zijn gesprekspartner te zeggen: “Het maakt niet uit. Je mag best op een belofte terugkomen”. Met die woorden toverde hij een glimlach op mijn gezicht en met die wijsheid gaf hij mij het laatste zetje om tot een slotconclusie te komen over het woord beloven.
Maak een belofte aan jezelf
Het beloofde land. Van een afstandje ziet het er super mooi uit, maar je zult nooit zeker weten wat je er zult aantreffen. Je kunt er wel over fantaseren, erover dromen en van het vooruitzicht genieten. Maar als je dichterbij komt, is het nog maar de vraag hoe je er dan bij voelt. Misschien wel precies zoals je had gehoopt of misschien niet zoals je had verwacht.
En dus leerde ik dat binnen tijd en gevoel de enige constante factor jijzelf bent, terwijl niks zo veranderlijk is als de mens. Ergens op terug willen komen klinkt daardoor ineens heel menselijk. Het is daarom zo gek nog niet om een positieve intentie uit te spreken naar een ander, maar de kracht van een belofte voor jezelf te behouden om ruimte te geven voor de onvoorspelbaarheid van het leven. En zeg nu zelf; als je dan toch persé íets wilt beloven, dan kun je in mijn ogen aan geen mooier mens een belofte maken, dan aan jezelf.
SHARE & SPREAD WISDOM
OOK INTERESSANT
Populair
© 2022 - 2023 All rights reserved Wisdom Lab
Su-Anne van Waes